Romulus, Remus i wilczyca.

Romulus i Remus – bracia bliźniacy, legendarni założyciele miasta Rzym.

Według rzymskich historyków, przede wszystkim Liwiusza, bracia byli wnukami króla miasta Alba Longa, Numitora. Brat Numitora Amulius dokonał zamachu stanu, króla wtrącił do więzienia, a jego córce Rei Sylwii kazał zostać westalką i żyć w celibacie. Rea Sylwia zaszła jednak w ciążę i urodziła bliźnięta, dwóch chłopców, których nazwano Romulus i Remus. Jako że westalkom zakazane były stosunki płciowe, skazano ją na okrutną śmierć – zakopano żywcem. Amuliusz kazał dzieci utopić w rzece. Kat, który nie chciał zamordować niemowląt, wrzucił je do wody w koszyku. Ten popłynął z prądem i utknął na mieliźnie w jednej z zatoczek. Płacz dzieci usłyszała wilczyca, która zaczęła regularnie odwiedzać zatoczkę, by karmić dzieci własnym mlekiem. Wilczycę wyśledził pasterz królewski Faustulus, który znalazł koszyk z dziećmi i wraz z żoną Accą Laurentią zaopiekował się nimi. Z tego względu wilczyca jest nieoficjalnym symbolem Rzymu. Po osiągnięciu pełnoletności Romulus i Remus dowiedzieli się o swoim pochodzeniu. Dokonali zamachu stanu przywracając na tron prawowitego władcę Numitora. Następnie z grupą młodzieży odeszli szukać nowej siedziby. Nowy gród założyli w miejscu w którym wyrzuciły ich fale Tybru.