Na jesienne smutki...

Noc za długa, dnia zbyt mało,
Życie gdzieś się pochowało.
Ziemię ścielą zeschłe liście,
Ranki nas witają mgliście.

Zimno, wietrznie, a tu jeszcze
Okna płaczą rzewnym deszczem.
Szarość nam się w serca wkrada,
Lecz jest na to pewna rada.

Gdy nas jesień smutkiem karmi,
Wejdźmy czasem do kwiaciarni.
Niech przez chwilę, minut parę,
Będzie dla nas lata darem.

Niczym ogród w dzień lipcowy,
Ciepły, wonny, kolorowy.
Weźmy kwiatów bukiet cały,
By nasz dom rozweselały.

Radość bliskim niech przyniesie
I tak przeczekamy jesień.


/z netu/