(2)
Historia pakoskiej Kalwarii zaczęła się od pasji dwóch osób. Pierwszą był ks. Kęsicki, który dostrzegł podobieństwo okolic Pakości i Jerozolimy i sporządził plan kalwarii; drugą – hrabia Działyński, który po odbyciu pielgrzymki do Ziemi Świętej chciał odtworzyć Jerozolimę na swoich ziemiach i wydzielił ze swoich gruntów potrzebne na to miejsce. Obaj dbali, by wszystko co do metra zgadzało się z topografią Świętego Miasta. Korzystali przy tym z zapisków zakonnika z Delf, Christiana Androchomiusa. Aby wiernie oddać jerozolimską rzeczywistość, zburzono nawet postawioną wcześniej kaplicę Wniebowstąpienia, bo stała za blisko planowanego Ogrójca.
Bardzo istotnym podobieństwem była możliwość zyskiwania na ścieżkach kalwaryjskich tych samych odpustów, jakie uzyskać mogli pielgrzymi udający się do Miejsc świętych w Jerozolimie. Od samego początku istnienia, Kalwarie cieszyły się zatwierdzeniem swoich form pobożności i łaską odpustów, przyznawaną najpierw na określony czas, później zaś wieczyście. Kalwaria Pakoska na pewno cieszyła się przyznanymi odpustami już w 1643 roku.
Kalwaria pakoska szybko stała się miejscem pielgrzymek ludności, która podążała tutaj z Wielkopolski, Mazowsza a nawet Małopolski i dalekich Węgier. O rosnącej sławie tego miejsca świadczą przechowywane dzisiaj przez zakonników wota od cudownie uzdrowionych pątników. Szczególną rolę kalwaria pakoska odegrała w XIX wieku, kiedy to była miejscem patriotycznych manifestacji Polaków (w 1864 r. po upadku powstania styczniowego doszło tutaj do walk z wojskiem pruskim).
dodane na fotoforum:
