MOST

Pomiędzy naszymi Światami
zawisł most.

Właściwie nikt nie wie
kto rozpoczął budowę
i w którym miejscu
wychodzą solidne fundamenty
zaangażowania.

Przechadzam się codziennie
lekkim krokiem
wzdłuż gładkiej poręczy
wypatrując zarysu
Twych ramion na horyzoncie.

Czasem
zabieram ze sobą kwiaty.
Trzymam je
w drżących dłoniach
niespokojna czy ujrzę
w Twoich oczach
tą samą wilgoć pożądania.

Czasem wychodzę
tak od niechcenia
kusząc bladością skóry
i rozchyleniem ust.

Nie znam
zejścia z mostu
do Twojego harmonijnego świata.
Ty nie znasz wejścia
do mojego Królestwa Niepokoju.

Spotykamy się zawsze
w połowie drogi,
w pół słowa wtulamy się
w naszą Krainę Doskonałości,
pewni, że już to było
gdzieś i kiedyś.

Pomiędzy naszymi Światami
zawisł most...