(16)
Ta kadź służyła do produkcji potażu, czyli węglanu potasu, surowca niezbędnego do wytwarzania szkła, mydła, środków piorących. Uzyskiwano go w prosty acz dość żmudny sposób: popiół, pozostały po spaleniu dużej ilości drewna, poddawano płukaniu wodą, czyli ługowaniu; powstająca w efekcie takiego zabiegu półpłynna papka odparowywana była następnie w kadziach i w postaci suchego produktu sprzedawana za niemałe pieniądze.
Dopóki nie wymyślono technologii zastępowania potażu innymi środkami, taka technologia dominowała; jej słabą stroną było pochłanianie ogromnych ilości drewna, wskutek czego w sąsiedztwie każdej potaszni prowadzono rabunkową wycinkę drzew.
dodane na fotoforum:
