(0)
Pamiętasz Anno ten spacer
piaszczystą drogą ku lecie,
słońce złociło już zboża,
tak ślicznie było na świecie.
Pamiętasz Anno te kwiaty,
chabry, zbierałyśmy razem,
wplatałyśmy sobie we włosy
rozwiane przez podmuchy marzeń.
Ja jestem dziś dużo starsza,
Ty już nie jesteś szkrab mały,
a kwiaty są wciąż takie same,
chabry w Twych oczach zostały.
