Spójrz na to stworzenie przepiękne
Jak jego grzywa powiewa na wietrze
Oczy jego rozumne w dal patrzą
Słońce oświetla sylwetkę baczną
Wnet do biegu się zrywa
I z wiatrem ścigać zaczyna
Tętent kopyt niczym grzmot uderza
W melodię dynamiczną się zlewa
Nic go zatrzymać nie zdoła
Nikt nie potrafi mu stawić czoła
On jak wicher zwinny na polu
Pędzi między częściami ciemnego boru
Wolność szczęściem jest jego
W świecie tym nie brak mu niczego
Tak trwa on w myślach wiecznych
W sile marzeń bezgranicznych