"No dobra, to już zwijam ten teatr"- KONIEC

Dobrze, że już sobie poleciała.
Przypomniało mi się, że muszę zadzwonić.
" gdzie jesteś, kiedy wracasz, ładna masz pogodę?"
i wracam do lektury, a tam pani profesor pisze-
" Patrzę więc na ludzi, najczęściej młodych, ale i w wieku dojrzałym, z przyklejonymi do ucha komórkami w każdym miejscu, na ulicy,w pociągach, korytarzach uczelni, supermarketach. Wciąż telefonują i zastanawiam się po co. Nie jest to już tylko kwestia mody......przychodzi mi na myśl, że kryje się za tym coś więcej....... Może dziś ludzie nie chcą być ani przez chwilę w swojej samotności........Samemu grozi pustka, samotność przeraża......Współczesność rodzi pustkę......"
Jest pani, pani profesor naprawdę niezwykle przenikliwym filozofem, a ja niepięknym zwierzęciem.