BIMA

Synagoga została zbudowana w 1630 roku, na miejscu starej synagogi. Pierwszy raz uległa zniszczeniu podczas pożaru miasta w 1663 roku, po którym Żydzi starali się o zgodę na odbudowę synagogi, którą uzyskali w 1670 roku. W 1793 roku budynek synagogi znacznie rozbudowano, dobudowano od strony zachodniej przedsionek oraz dobudówkę od strony północnej.

W 1814 roku została ponownie uszkodzona podczas kolejnego pożaru miasta. Wówczas doszczętnie spłonęły dwie dobudówki oraz mykwa. Po pożarze pomiędzy 1815 a 1848 rokiem bożnica została odbudowana i znacznie powiększona. Wydłużono wtedy budynek w kierunku zachodnim oraz od strony południowej dostosowano do niego tylne ściany dwóch kamienic. W 1878 roku przeprowadzono generalny remont oraz renowację synagogi.

W latach 80. XIX wieku budynek został rozbudowany o szeroką, piętrową, neoromańską część frontową, a w jej przyziemiu od strony południowej umieszczono salę dla kobiet. Równolegle przebudowano dach oraz attykę. W 1929 roku inżynierowie stwierdzili bardzo zły stan budynku, a w 1935 roku stwierdzono już spękanie elewacji zachodniej i północnej. Podczas II wojny światowej, 8 listopada 1939 roku hitlerowcy spalili synagogę, następnie w 1941 roku wysadzono ją w powietrze i rozebrano jej mury. Do dnia dzisiejszego zachowała się murowana bima w stanie trwałej ruiny.