Pierzeja została rozebrana w okresie styczeń–marzec 1940 r. w wyniku decyzji Kreisleitera NSDAP, nadburmistrza Bydgoszczy Wernera Kampe, po publicznych egzekucjach dokonanych przed kościołem pojezuickim we wrześniu 1939 r. Nieistniejący kościół pojezuicki, a zwłaszcza jego dwie 40-metrowe wieże stanowiły główną dominantę i ozdobę Starego Rynku.

Do kościoła przylegał budynek, w którym na pocz. XIX w. mieściło się prezydium policji, potem Miejska Kasa Oszczędności, a w latach 1923-1939 Muzeum Miejskie. W czasie egzekucji we wrześniu 1939 r. na murze Muzeum odcisnął się ślad ręki umierającego księdza katolickiego, którego hitlerowcy nie potrafili zetrzeć. Fakt ten stał się podstawą do rozpowszechnienia legendy o ”krwawej ręce”. Niestety hitlerowcy rozebrali kamienicę zamierzając zbudować na miejscu zachodniej pierzei nowy ratusz, nadając akcenty niemieckie w zabudowie Starego Miasta.

Obecnie pierzeję zachodnią Starego Rynku stanowi elewacja gmachu ratusza, który w latach 1644-1782 był użytkowany jako kolegium jezuickie. Przed ratuszem znajduje się Pomnik Walki i Męczeństwa Ziemi Bydgoskiej.