MUZYKA W OGRODZIE ...:)

WESOŁEGO WEEKENDOWANIA C.D :)

GRILL (dokończenie)

Pół niedzieli spędziłam na krojeniu sałatek i przyrządzaniu mięs, a mój małżonek na czyszczeniu grilla. W dodatku ten osioł Zdzich uparł się, ze jest mistrzem przyrządzania karkówki, stępił mi wszystkie noże i dwie godziny tarasował mi kuchnię. Potem było już tylko śmieszniej. Michał przyjechał z żoną, i z… teściową. Akurat do ich zjechała i nie wiedzieli co z nią zrobić. Bardzo chciała sobie pogadać z moimi rodzicami, bo myślała, że też będą. W tej sytuacji musiałam pilnie ściągnąć moich starszych, a Jacek poleciał do sąsiadów po dodatkowe krzesełka. Sąsiedzi pożyczyli, ale tak się przymówili, że musiał ich też zaprosić… Imprezka rozrastała się lawinowo w najmniej przewidzianym kierunku… Baśka spłoszona widokiem starszych państwa omal nie uciekła, ale Zdzich zatrzymał ją prawie siłą… Grill bardzo długo się nie chciał rozpalać i panowie w nieskończoność wachlowali go gazetami… W międzyczasie wbrew wszelkim prognozom niebo dziwnie zmętniało i wyglądało, że lada chwila zagrzmi. Kiedy grill wydał wreszcie pierwsze iskry życia, przyjechała Irena z Tym Jej… Nikt nie wie dokładnie kim jest Ten Jej, wygląda tyleż na akwizytora co na duchownego obcego wyznania, ale to jeszcze mniejsza… zupełnie zapomniałam że oni zawsze przyjeżdżają z psem! Konkretnie jakaś rasową bestią wielkości cielęcia, wykazującą niespożytą ruchliwość. Teraz już od wyjścia z auta wołali, żeby uważać, bo Frodo “w czymś się wytarzał” i śmierdzi. Trudno było nie zauważyć! Frodo przewrócił dwa krzesełka, w tym jedno z Baśką, wytarł się bokiem do moich spodni, wetknął łeb do piknikowego koszyka i pogalopował do dzieci. Następnie Irena z Tym Jej usiłowali go złapać i umyć pod wężem ogrodowym. a my wszyscy trzymaliśmy stolik, kosz i co się dało, bo Frodo w ucieczce wszystko przewracał.Po tej operacji byliśmy mokrzy wszyscy, bo kto nie znalazł się w zasięgu węża, został opryskany przez otrzepującego się Froda. Po kąpieli był spokojniejszy, już tylko od czasu do czasu zamleł komuś ozorem nad talerzem, parę razy oblizał teściową, raz przewrócił półmisek z chrupkami, i tylko raz omal nie wyniósł na grzbiecie całego stolika z zastawą.
W końcu robiło się bardzo swojsko. Starsi państwo opowiadali sobie o zawałach i operacjach. Michałowie zapomnieli o Bożym świecie, gruchając nieustannie do swej półtorarocznej Agatki. Zdzich zapomniał, że ma doła i zaczął się wylewnie przystawiać do Baśki. Mój mąż zapomniał że ma żonę i zaczął namiętnie obfotografowywać Irenę. Ten Jej cichym, acz niezwykle sugestywnym głosem zaczął namawiać mnie i sąsiadów, byśmy wstąpili do jakiegoś Klubu, gdzie się “kupuje prawie za darmo“, i gdzie się poczujemy “jak dinozaur w zielonej dolinie….”. Impreza zakończyła się w chwili, gdy spadły pierwsze krople deszczu, a dzieci zaczęły ryczeć, że nie ma ich króliczka. Nie udało nam się ustalić, czy zeżarł go Frodo, czy po prostu sam uciekł gdzie pieprz rośnie.
Wcale by mnie to nie zdziwiło. Tez chwilami miałam taką ochotę.