💔😢💔autor ; Anuk
Smutek i radość ,,,
Siadł smutek na skraju radości,
na chwilę lub może z zazdrości.
Popatrzył jej w oczy głęboko,
a potem wzbił się wysoko.
Radość przytulić go chciała,
pokonać łez nie umiała.
Skowyczał z żalu nielicho
i ciągnął nosem, i chlipał.
Zmoczył jej rękaw sukienki,
rozpuścił w kieszeni karmelki.
Parasol jej wyrwał z dłoni,
tak bał się, że go dogoni.
Tak bardzo unikał radości,
że sam się na siebie złościł.
Radość z wysiłku przygasła
jak światła pustego miasta.
Energia zeszła z niej cała,
skurczyła się i zszarzała.
Od smutku powiało chłodem,
radości serce skuł lodem.
Smutek ją całą pochłonął
i okrył rozpaczy zasłoną 💔😢💔