“ KÒLORË KASZËBSZCZÉGÒ HAFTU ”
Czej chcesz, białeczkò, żebë haft kaszëbsczi
Mùzyką zagrôł kòlorów,
Na swiat sã przëzdrzë daleczi i blësczi
A tedë dokònôj wëbòru.
Na piãknè sã przëzdrzë zelonè lasë,
Na łączi przë rzèczkach, dąbrowë,
To ùzdrzisz, że òne w latowim czase
Zelonosc mają gòdową.
Zôs w mòrsczëch falach, w jezórnëch òczkach,
Nad tobą w górze niebò mòdrawè,
Tã barwã widzysz tèż w strëgach i rzèczkach
I w òczach mùlka stesknionëch i łzawëch.
Na brzegù mòrza, tam na naju sztrądze
Piôsk leży żôłty, jakbë jantarowi,
Tak zôs môsz barwã na naszim lądze
I żôłtosc kòloru gòtową.
Że smùtno bëla najégò lëdu dola,
Że w czãżczim trudze leno bùlwë sadzôł,
Że czôrną nocą czãżëła niewòla,
Że z czôrnim losã gbùr béł cãgem w zwadze,
Temù tèż w hafce je kąsynk czôrnégò.
Na bruné chójczi zdarzë téż, co na strażë
W bòrach stojałë dlô lëdu naszégo
I bruną niosłë żëwicã lëdzóm w darze.
W zemiã czerwiony krwi wiele wsąkało,
Bë wòlnô bëla nasza zemia, spiéwa
I żebë wkòło nij wcąg rozbrzmiéwała
Kaszëbskò – pòlskô mòwa.
Stanisłôw Senger