Kołobrzeg

Lutowe słońce

Leniwie wychodziło
zza horyzontu jak czerwony
łuk przechodzący
w olbrzymi krąg
kontrastujący z bielą
leżącego puchu.
Rozjaśniło świat bardziej
niż wszystkie światła na ziemi.
Śnieżna powłoka zaiskrzyła
w jego blasku.
Lutowe jego promyki
zajrzały w okna moje
oznajmiając,że ono
dla mnie także.
Na twarzy namalowały
uśmiech radosny,
rozjaśniły duszę
wprowadzając słoneczny,
ciepły spokój
uświadamiając,
że nie ma życia bez słońca.
Teraz
z każdym dniem będzie
coraz wyżej,bo
za miesiąc wiosna.

Barbara Pietrzak.