(0)
https://pl.czech-unesco.org/olomuniec/prezentacja/?photoID=18
Zanim Morawy na trwale zjednoczyły się z Królestwem Czeskim, Ołomuniec był konkurencyjnym centrum sprawowania władzy w regionie. Tak było od momentu rozpadu Państwa Wielkomorawskiego w X w. Na początku XI stulecia Ołomuniec i całe Morawy podbił Bolesław Chrobry.
Pierwszy czeski król Wratysław II (Vratislav II) w celu osłabienia pozycji biskupa praskiego w roku 1063 założył tu konkurencyjne biskupstwo, które od 1131 r. miało swoją siedzibę bezpośrednio na zamku. W 1253 r. Ołomuniec stał się miastem królewskim. W upalny sierpniowy dzień 1306 r. w mieście tym skrytobójczo został zabity ostatni z Przemyślidów czeski król Wacław III (który właśnie szykował się do walki z Władysławem Łokietkiem o schedę po swym ojcu Wacławie II, władcy i Czech, i Polski). Karol IV jako margrabia założył w Ołomuńcu morawski urząd ksiąg ziemskich. W czasie trwania wojen husyckich miasto opowiedziało się za królem Zygmuntem. Tu też w 1478 r. podpisano pokój kończący XV-wieczne wojny wewnętrzne, a Władysław II Jagiellończyk w 1490 r. został koronowany na króla węgierskiego.
W 1573 roku została założona przez jezuitów akademia, która przekształciła się w uniwersytet (dzisiejszy Uniwersytet Palackiego). W czasie wojny trzydziestoletniej Ołomuniec stracił pozycję metropolii Moraw na rzecz Brna. W 1848 r. w czasie zawieruchy europejskiej zwanej Wiosną Ludów, był tymczasową siedzibą dworu wiedeńskiego i również tu cesarz Franciszek V zrzekł się tronu.
Obecnie w Ołomuńcu z bujnych czasów średniowiecza niewiele pozostało. Ślady zabudowań królewskich toną w architekturze pseudonowoczesnej. Niemniej do Ołomuńca warto zajechać, by poczuć życie wyrosłego ze świetnej przeszłości dużego miasta Czech
https://www.studentnews.pl/serwis.php?s=37&pok=826
