Na wapiennym wzgórzu na wysokości 711 m n.p.m. nad miastem góruje kamienny zamek Lubowla, który pełnił rolę strażnicy granic węgierskiego królestwa. Pierwsza pisemna wzmianka dokumęntujaca zamek jako jedno z królewskich siedzib pochodzi z roku 1311. W 15-tym stuleciu ulepszono funkcję obronną zamku poprzez dobudowanie kolejnych wież oraz baszt. W roku 1553 miał miejsce wielki pożar. Znaczne przebudowania w 16/17- tym stuleciu, w czasach gdy właścicielem zamku był polski ród Lubomirskich, zamek Lubowla stał się unikatową renesansową twierdzą z własną kaplicą Jego znaczenie dokumentuje przegląd panownickich odwiedzin: Karol Robert (r.1314), Zygmunt Luksemburski (r.1396,1419), Jan Albert (r.1449), węgierska królowa Maria (r.1392), polscy królowie Władyslaw II. (r.1412, 1419), Jan Kazimierz (1656) i Jan Sobieski (1683). Do wyjatkowych gości zamku Lubowla można zaliczyć również Morica Beniowskiego (1768), który stał się później królem Madagaskaru. W jego przypadku nie były to odwiedziny, ale przymusowy pobyt w zamkowym więzieniu. W latach 1655-1661 w zamkowych murach Pan Jerzy Lubomirski ukrył polskie koronne klejnoty przed Szwedami.