O uśmiechniętej legendzie ...

„Roku 810 wiaropodobne założenie miasta Cieszyna przez trzech synów Leszka III, króla polskiego.
Trzej bracia,
książęta Bolko, Leszko i Cieszko
zeszli się po długiej wędrówce
przy tym źródle i ciesząc się,
zbudowali na pamiątkę miasto,
które miano Cieszyn otrzymało”.

Powyższy tekst, wraz z ilustrującą jego treść płaskorzeźbą, znajduje się w ozdobnej altance, otaczającej
obecnie rzeczone źródełko, nazwanej na pamiątkę owych książąt
Studnią Trzech Braci.

a może bardziej rubasznie (?):

"Dawno ... w zaraniu pięknej śląskiej ziemi
Trzej bracia książęta spotkali się w kniei,
Po długich łowach i leśnej gonitwie
Za grubym zwierzem co wciąż z oczu niknie
W puszczy przy źródełku wreszcie się spotkali
Bolko, Leszko i Cieszko - dziarscy i wspaniali
Każdy z nich króla Leszka prawym był synem ...
Ciesząc się, siły tęgim miodem krzepili
A to miejsce ucieszne - nazwali Cieszynem."

Ten, lubiany zarówno przez turystów, jak i rodowitych cieszyniaków zabytek, z pietyzmem
odnawiany przez konserwatorów, może także stać się dla niektórych powodem zdziwienia, co
żartobliwie opisały w swym limeryku Agata Dąbek i Bożena Kłosiewicz:
"Pewna piękna, stara studnia w Cieszynie,
- ta z legendy o powstaniu miasta słynie.
Lecz zrobiła się turyście kwaśna mina,
gdy przyjechał dnia pewnego do Cieszyna
i zobaczył „starą damę” w seledynie."


Do opisu wykorzystuję fragmenty tomiku
"Strofy sercem pisane" - Beaty Sabath


https://www.youtube.com/watch?v=7F8njkvbsj4