(20)
Walc Brahmsa
Jarosław Iwaszkiewicz
Walc Brahmsa As—dur jest leitmotiwem mego życia.
Grywałem go tej, która miała wrócić i nie wróciła.
Grywałem i tej dla której byłem niedobry.
Grałem tobie — wówczas, gdym raz na zawsze rozesłał się
u twoich stóp, jak podeptana nieskończoność.
Gram go, ilekroć w grze złotoskrzydłej muśniesz mnie
przelotnym uśmiechem,
który dla ciebie jest tym,
czym dla obłoków nawodne odbicie.
A dla mnie jest szczęściem głębokim.
I gram go wówczas, gdy wiem,
że jesteś ode mnie myśleniem daleka,
gdy jesteś gdzie indziej wesoła
i innych kochasz radosna,
przelotna jak zwykle...
I właśnie wtedy brzmi najdelikatniej.
https://www.youtube.com/watch?v=GLbvCsPj96E
F-11 wskazane
