dobrunia 2008-08-01

...stała nad wodą...oczmi mokrymi od łez widziała jak przez mgłę...wchodziła do wody powoli....bała się....i nagle oprzytomniała... wyszła z wody...mokra sukienka przywierała do jej pięknego ciała....drżącą ręką odgarneła włosy...i poszła przed siebie...

zabcia34 2008-08-01

Prawie fajne :)))

henry 2008-08-01

pieknie... a tekst Dobruniu... zachwycił!!

marek60 2008-08-01

Piękna fotka, świetne ujęcie.Pozdrawiam

eljot60 2008-08-02

.... ach ... i och ... odnośnie romantycznej opowieści Siostry Dobruni :))

czarcik 2008-08-02

"... i poszła przed siebie "przez miasto, budząc wśród lokalnej społeczności uczucia mieszane a nawet momentami wrzące ...
Mężczyźni, urodzeni esteci, zza przyciemnionych okularów zezując oceniali każdą stromiznę jej ciała ... Motorniczy zatrzymał tramwaj
wlepiając gały w przybrudzoną szybę ... A ona szła ...
Nawet wiatr- miast osuszać jej sukienkę- przycupnął na ławce pod platanem i patrzył ... A ona szła ...
Szła, mijając rogatki miasta ... Odprowadzały ją z ogromną ulgą sporzenia miejscow...

czarcik 2008-08-02

... ych dewotek dbających o nienaganną opinię swoich mężów .
I poszła przed siebie ... piękna, jasnowłosa, znikajaca w przestrzeni
i pozostająca w pamięci ...

yenn1 2008-08-02

przywołuję w pamięci obraz jaki utkałam czytając Sapkowskiego "Pani Jeziora"