(1)
Zamieszkuje środkową, zachodnią Europę wraz z basenem Morza Śródziemnego na zachód od Bugu, Azję Mniejszą (zachodni Kaukaz) i Maghreb. Wędruje, ale na niewielkie odległości (przyloty od marca do maja i odloty od września do października). Populacje północne zimują w północno-zachodniej Afryce, południowej Francji i na Półwyspie Iberyjskim (regularnie wędruje zatem do pierwotnych obszarów z których się wywodzi). Populacje śródziemnomorskie są osiadłe. Zasięg występowania jest dużo mniejszy niż w przypadku areału mysikrólika. Od paru dekad obserwuje się ekspansję zniczka w kierunku północnym. Wyróżnia się 3-4 podgatunki.
W Polsce nieliczny ptak lęgowy (lokalnie średnio liczny, w przeciwieństwie do bardziej pospolitego mysikrólika), nierównomiernie rozmieszczony, głównie w zachodniej i północnej części kraju, a także w górach do górnej granicy lasu[3]. Gatunek nie jest dostatecznie poznany, choć w Europie Środkowej coraz częściej można go spotkać. Najliczniejsze populacje znajdują się na Dolnym Śląsku. Przeważnie jest rzadszy niż mysikrólik z wyjątkiem Sudetów. Sporadycznie mogą zostawać na zimę.
Jeden z najmniejszych ptaków Europy. Bardzo podobny pod względem rozmiaru i masy ciała do mysikrólika zwyczajnego, ale o jaskrawszym upierzeniu i wyrazistszym rysunku na głowie – przez oko przechodzi czarny pasek, a nad okiem wyraźna biała brew. Uważa się, że okres lodowcowy rozdzielił te dwa gatunki. Zniczek zasiedlił południowy zachód Europy, gdzie oprócz pobrzeża śródziemnomorskiego i środkowej Europy żyje do dziś. Do dziś nie wiadomo dokładnie jak konkurują one o pokarm lub miejsca gniazdowania, choć możliwe, że wykorzystują drobne preferencja ekologiczne.
dodane na fotoforum:
