***

Świątynia Złotej Góry

Wat Saket, popularnie znana, jako (Phu Khao Thong) Golden Mount, czyli Złota Góra, jest niskim wzgórzem w Bangkoku zwieńczonym lśniącym złotym chedi o wysokości 58 metrów, gdzie przechowywane są relikwie Buddy. Samo wzgórze jest sztucznym 79-metrowych kopcem z 318 schodami prowadzącymi za szczyt świątyni, skąd rozpościera się w piękna panorama na miasto.
Pełna nazwa Wat Saket Ratcha Wora Maha Wihan, oznacza Świątynię Mycia Włosów, odnosi się do ceremonii przeprowadzonej przez króla Ramę I.
Świątynia została zbudowana na za czasów królestwa Ayutthaya, natomiast samo miejsce było domem dla niej pod różnymi nazwami, w takiej czy innej formie przez setki lat. Na początku 1800 roku świątynia zamieniła się w krematorium, spowodowane było to panującą epidemią dżumy. Do Wat Saket znajdującej się wówczas poza murami miejskimi przywieziono (szacowane około 60,000) ofiary do kremacji. Teren został zatłoczony dużą liczbą zwłok, według doniesień psy i sępy mogły żywić się nimi zanim poddane były kremacji.
Król Rama I (panowanie 1782- 1809) odnowił Wat Saket, ale sam jego wnuk, Rama III (panujący w latach 1824 – 1851), zarządził usypanie sztucznego wzgórza zwieńczonego świątynią. Projekt został oparty na starożytnej architekturze z usypanym kopcem, uważanym za górę Meru w buddyjskiej kosmologii. Niestety miękkie gleby i odwodnienia w rejonie spowodowały obsunięcia pozostawiając teren naturze aż do panowania Ramy IV (1851-68), gdy rozpoczęto prace nad wzmocnieniem kopca tak, aby mógł obsługiwać mniejsze chedi. Prace zostały zakończone pod koniec panowania Ramy V (1868 – 1910), a odnaleziony w Nepalu relikt z Buddy został przywieziony i umieszczony wewnątrz chedi. Betonowe ściany zostały dodane w 1940 roku na zewnątrz, a miejscowi nazwali wzgórze ‘Phu Khao Tong’ co można przetłumaczyć jako Złota Góra.