Z serii kwiatowej...)

...SZAROTKA...

Jedni się w ogrodzie do trawnika tulą,
drudzy rosną na wspólnej grzędzie,
inni cisną doniczkę, rozpychają cebulą,
nie myśląc, co dalej będzie.

Zaś gwiaździsta szarotka,
biała zewnątrz, a siwa od środka,
poszła na skalne ściany,
na okrągłe zielone góry,
gdzie toczą się chmury
po trawie
jak olbrzymie rozwiązłe barany.

- Otuliła się w kocie futro
i nie wiedziała, czy dziś jest dziś,
czy wczoraj, czy jutro.

Deszcz zalał żółte jej oko,
patrzące nieciekawie,
i nie wiedziała,
czy jest nisko w dole, czy wysoko.

Bóg przechodząc spojrzał na nią
i smutnie, i słodko,
gdyż nie wiedział na pewno,
na co się jest szarotką.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska