Na placu przed kościołem stoi śliczna figura Najświętszej Maryi Panny, „na pamiątkę jubileuszu Niepokalanego Poczęcia 1854-1904”. Zachował się też posąg św. Walentego, który stoi w niszy kościoła od strony prezbiterium. Najstarsza wzmianka źródłowa o kościele i parafii pochodzi z 1326 r. Pierwszy Kościół był drewniany. Dopiero w 1493 r. wybudowano murowaną świątynię. Kościół ten, jak wiele innych w czasach reformacji, został zamieniony na kalwiński zbór. w 1596 r., powrócił do Kościoła katolickiego. Co więcej, wyremontował go, powiększono i ozdobiono. W 1653 r. Świątynia nie mając gospodarza, chyliła się ku upadkowi. Ks. Dworzański, który objął parafię, wspomina, że koło kościoła nie było ani cmentarza, ani dzwonnicy. „Kościół był murowany, ale w niektórych miejscach porysowany i okna bardzo złe. Dach od północy zły, kopuła zgniła, kruchta podgniła, wielki ołtarz staroświecki potrzebował reparacji” – zanotował w kronice. Na początku XVIII w. świątynia została odrestaurowana i ponownie konsekrowana 19 września 1711 r. Kolejny remont przeprowadzono w 1798 r. Niestety, pod koniec XIX stulecia strawił ją ogień. Niedźwiedzki kościół kilkakrotnie dotknęła tragedia pożarów; ostatni raz w 1982 r. W ołtarzu głównym znajduje się ocalona z płomieni zabytkowa figura Matki Bożej z Dzieciątkiem.