(1)
Wiemy, jaki był zakres prac. Kościół został poszerzony o jedną nawę i otrzymał masywne sklepienie. Przebudowa polegała na wyrównaniu poszczególnych części do jednej prostokątnej bryły i przykrycie całości prostym, dwuspadowym dachem pokrytym dachówką oraz na wybiciu jednolitych, zgodnych z XVIII wiecznymi kanonami architektonicznymi, wysokich otworów okiennych i drzwiowych. Jako wzór powstającej fasady, w skromniejszych miarach i formie, służył kościół w Cieplicach. Przebudowany kościół został poświęcony św. Marcinowi, ale obraz w ołtarzu głównym przedstawiał Św. Judę Tadeusza (malarz Pratz z Cieplic). Ołtarze boczne ustawione w prezbiterium to: ołtarz Matki Bożej Dobrej Rady i Świętego Jana Nepomucena. Prace budowlane prowadził mistrz. Liebusch z Jeleniej Góry, natomiast ołtarz główny, ołtarze boczne wykonał jeleniogórski rzeźbiarz Augustyn Wagner.
Następne poważne prace budowlane w kościele wykonano w II połowie XIX wieku. W czasie ostatnich prac remontowych na dachu, na jednej z wielkich belek odczytano wyciętą datę: 1870. W roku 1887 przeniesiono dwa boczne ołtarze z prezbiterium do nawy kościelnej. Odnowiono ołtarz główny, w którym umieszczono obraz św. Marcina, a ołtarze boczne ozdobiły obrazy Matki Bożej z. Dzieciątkiem i św. Józefa, wszystkie wykonane przez profesora Hieronima Richtera. Stare obrazy umieszczono na ścianach. Wejście do zakrystii usytuowano w prezbiterium, a dotychczasowe wejście do zakrystii z. nawy bocznej zamurowano, ustawiając tu ołtarz św. Józefa. W roku 1881 w kościele ułożono nową posadzkę, a w cztery lata później, w r. 1885 poświęcono również nowe stacje Drogi Krzyżowej.
