(1)
Głównie z tego powodu wnętrze urządzone jest współcześnie. Z dawnego wyposażenia można zobaczyć jedynie znajdującą się wewnątrz kamienną kropielnicę z XVII wieku, wmurowaną w ścianę, a także marmurową tablicę fundacyjną. Od wschodniej strony kaplicy zachowała się reszta fortyfikacji bastionowej z XVII wieku, jaką kaplica była w tym czasie otoczona. Wnętrze kaplicy dostępne jest jedynie przez kilka dni w roku - w lipcu, podczas nabożeństw i procesji ku czci patronki - św. Anny. W niedalekiej jeszcze przeszłości odbywał się tu w poniedziałek wielkanocny - pińczowski Emaus, czyli zabawa ludowa z tłuczeniem pisanek i staczaniem całych z pochyłości wzgórza. Święto to uległo jednak zapomnieniu.
Spoglądając ze wzgórza św. Anny zauważyć można po prawej stronie wzniesienie z resztkami zamku i dawną winnicą. U stóp wzgórza pałac Wielopolskich i baszta autorstwa Santi Gucciego. Niżej rynek z zabytkową fontanną z 1593 roku. Po lewej - dawny zespół klasztorny paulinów. W klasztorze, zwanym Belwederem, mieści się obecnie Muzeum Regionalne, przed którym wzniesiono pomnik Adolfa Dygasińskiego, najwybitniejszego polakiego pisarza - naturalisty, zwanego piewcą Ponidzia. Na lewo jedna z najstarszych w Polsce synagog żydowskich, następnie zespół klasztorny reformatów z uznawanym za cudowny obrazem Matki Boskiej i dom zwany drukarnią ariańską. W XVI w. Pińczów był najważniejszym ośrodkiem ruchu innowierczego w kraju. Najbardziej na wschód wysunięte jest osiedle Grodzisko, gdzie najprawdopodobniej miasto miało swój początek. Na południe od miasta wielka dolina z płynącą jej środkiem Nidą. Horyzont zamykają lasy i wzniesienia Ponidzia - po lewej lasy rezerwatu leśnego Grabowiec, a na wprost lasy chroberskie i wzgórze Garbu Wodzisławskiego.
