(1)
Parafia Babice erygowana została prawdopodobnie w XIII lub XIV w. Pierwszy kościół drewniany pw. Wniebowzięcia NMP wspomniany jest w aktach już w 1428 r. Historia obecnego zaś kościoła sięga roku 1728, kiedy to właściciele majątku Babice Jan Szembek kanclerz koronny i Ewa z Leszczyńskich ufundowali kościół o długości 36 i szerokości 20 łokci. Kościół był murowany, pokryty dachówką z kamienną posadzką. Konsekracji tej świątyni dokonał 24 listopada 1754 r. Książę Antoni Ostrowski biskup Inflandzki. Parafia liczyła wtedy ok. 3000 osób.
Niestety bieg czasu sprawił, że kościół ten już w XIX w. wymagał gruntownego remontu. Poza tym parafia powiększyła się do ok. 5000 osób. Te okoliczności sprawiły, że Ks. Władysław Taczanowski powziął myśl powiększenia i rozbudowania kościoła. Trudność w realizacji tego przedsięwzięcia stanowił fakt, że Babice leżały na przedpolu fortyfikacji twierdzy Warszawa i władze carskie nawet nie chciały słyszeć o budowie. Stąd też prośba Ks. Taczanowskiego do komendanta fortecy o pozwolenie na budowę pozostała bez skutku. Mimo odmowy ówczesny Proboszcz nie zrezygnował ze starań udając się osobiście do generała gubernatora księcia Aleksandra Imeretyńskiego – znanego ze złagodzenia kursu wobec Polaków. Proboszcz wyjednał u niego w maju 1898 r. pozwolenie na rozbudowę istniejącej świątyni. A oto fragment kroniki parafialnej: „zatwierdzenie planu i rozkładu w Ministerium trwało do roku 1899. Dnia 29 lipca 1899 r. przystąpiliśmy po Mszy św. odprawionej na intencję szczęśliwego rozpoczęcia robót, do rozbiórki starej zakrystii i prezbiterium. Robotę powyższą robili parafianie kolejno wsiami.
