(0)
W 1934 r. zostaje rozpoznany teren do szkolenia szybowcowego. Jest nim szczyt góry Jodłowiec Wielki. Z ramienia Ministerstwa Komunikacji i Aeroklubu RP tereny te wizytował i dokonał technicznych oględzin płk. pil. Bolesław Stachoń. Na jego wniosek Departament Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji, zatwierdził ten teren do wykonywania lotów szkoleniowych do IV-go stopnia wyszkolenia włącznie. Tereny te obejmowały zbocza góry Rachów o wysokości ok. 90 m nad lądowiskiem. Starty w kierunkach NE, E i SE. Kierunki E posiadają idealny teren zbocza i lądowiska. Zbocza stanowią dzikie pastwiska i pola uprawne. Zbocze zachodnie jest trudne do eksploatacji ze względu na trudności transportu szybowca na start. Do lotów żaglowych wykorzystywane są zbocza góry Jodłowiec o wys. około 200 m nad poziom lądowiska. Zbocze południowe jest długie na 1,5 km. Pokryte jest wysepkami lasków szpilkowych i polami uprawnymi. Żaglowanie możliwe jest już przy prędkościach wiatru 5-7 m/s. W dolinie nad wsią Świdnik, jest stałe ognisko termiki słonecznej, drugie powstaje przy wietrze S i SE na tzw. buli stale noszącej Zbocze to posiada 3 lądowiska: jedno w dolinie i dwa pod zbocze. Zbocze Pn pokryte w górnych partiach lasem szpilkowym tworzy silne dysze terenowe. Zbocze odpowiada w zupełności wymogom lotów ćwiczebnych i wyczynowych. Lądowisko w dyszy północnej służy tylko dla pilotów zaawansowanych. Pozostali lądują na lądowisku po stronie południowej lub na polach w Łososinie
