ŁABĘDZIE Przylatują, odlatują, piękne, białe i dorodne,
pływające, niczym żagle, najpiękniejsze ptaki wodne.
Brzegiem jezior, rzek i w stawach, dumnie - parami pływają,
w trzcinach, chaszczach i zaroślach, gniazda wspólnie zakładają.

Wierne sobie – jedno umrze, w samotności pozostają,
mogą służyć jako przykład - raz w życiu, łabędzie kochają.
Ich rodziny, dosyć liczne, młode, jak brzydkie kaczątka,
szarym puchem są pokryte, za swą matką płyną w rządkach.

Bielą piór, gdy się pokryją, niby z bajki wygląd mają
piękne, białe i dorodne, nad taflami wód latają.
Gdy chcą lecieć, start na wodzie, trzepot skrzydeł, wodą bieg,
jak samolot na swym pasie, gdy rozpędzi, wznosi się.

Lądowanie, widok cudny, skrzydła lekko zegną się,
łapy z płetwą, jak hamulce, haczą wodę - zakończony lotu bieg.