(0)
Z Nim musiałam sobie zrobić fotkę.......
I na razie Wam zostawiam Krzysia i Jego wiersz , wrócę na Garnuszek wieczorkiem......
Modlitwa I
Niezdarne ręce, martwe trudy!
I cóż ja pocznę pod tym niebem,
gdzie tłumy głuche, gdzie pożogi
i wyją z lęku głodne ludy?
Nie nakarmiony snem ni chlebem,
jak trup nie pojednany z Bogiem,
cóż ja wam pocznę pod tym niebem?
O, nie nazywaj mnie człowiekiem,
bo mi wstyd krwawy - wzrok wyłupi,
bo mi na czole zbrodni znamię,
z ziemi nie owoc - zaduch trupi
i tylko topór, a nie ramię,
O, nie nazywaj, lepiej powieś
na ustach pieczęć - boże słowo
i jakąś pieśń, a nie grobową,
i jakiś hełm, a nie na głowie.
Zanim jak anioł wyjdę z piekieł,
o, nie nazywaj mnie człowiekiem.
I odbierz ręce te niezdarne,
co i z marmuru krew wyplusną,
i zanim ziemię zedrzesz z powiek
i nim odbijesz mnie jak lustro,
by twarz nie była trumną czarną,
daj, żebym umarł choć jak człowiek,
lipiec 1942 r.
dwukrop 2008-08-19
Śliczna uśmiechnięta buzia....może Baczyński nie jest moim ulubionym poetą,ale zasługuje na pamięć...był taki młody,a dorobek już spory...
Krzysztof Kamil Baczyński (ps. Jan Bugaj, Emil, Jan Krzyski, Krzysztof, Piotr Smugosz, Krzysztof Zieliński, Krzyś; ur. 22 stycznia 1921 w Warszawie, zm. 4 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski poeta czasu wojny, podchorąży, żołnierz Armii Krajowej, jeden z przedstawicieli pokolenia kolumbów, pochodzenia polsko-żydowskiego[1]. Zginął w czasie powstania warszaws...
dwukrop 2008-08-19
Warszawa
Bryła ciemna, gdzie dymy bure,
poczerniałe twarze pokoleń,
nie dotknięte miłości chmury,
przeorane cierpienia role.
Miasto groźne jak obryw trumny.
Czasem głuchym jak burz maczugą
zawalone w przepaść i dumne
jak lew czarny, co kona długo.
Wparło łapy ludzkich rojowisk
w głuchych ulic rowy wygasłe,
warcząc czeka i węszy groby
w nocach krwawych i gromach jasnych.
Jeszcze przez nie najeźdźców lawa
jako dym się duszny powlecze,
zetnie głowy, posieje trawy
na miłości, krzyw...
dwukrop 2008-08-19
krzywdzie człowieczej.
Jeszcze z wieku w wiek tak się spieni
krew z ciemnością, a ciemność z brukiem,
że odrośnie jak grom od ziemi
i rozewrze niebiosa z hukiem.
Bryła ciemna, miasto pożarne,
jak lew stary, co kona długo,
posąg rozwiany w dymy czarne,
roztrzaskany czasów maczugą.
I znów ująć dłuto i rydel,
ciąć w przestrzeni i w ziemi szukać,
wznosić wieki i pnącze żywe
na pilastrach, formach i łukach.
I w sztandary dąć, i bić w kamień,
aż się lew spod dłoni wykuje,
aż wykrzesze z...
ewusia 2008-08-19
Piękne zdjęcie....
Witaj Dorotko. Wróciłam już do domu . Poznałam cudownych ludzi .
Przede wszystkim Jagulax, o której tyle słyszałam dobrego, moją ukochaną Kosię i Jej rodziców, niepełnosprawnych Madzię i Krzysztofa oraz innych walczących z trudami codziennego życia.
To spotkanie dużo mi dało.
Przede wszystkim uzmysłowiłam sobie, że człowiek nie potrafi się czasem cieszyć z tego co ma. Ciągle goni za ulepszaniem życia.
A obok nas są ludzie , którzy oddaliby wszystko, żeby mieć to co my po...
sawcia 2008-08-19
piekne slowa,tylko dlaczego mlodzi ludzie nie potrafia ich czytac i rozumiec......pozdrawiam sedecznie
jurekw 2008-08-19
Wybrane fragmenty poezji K.K. Baczyńskiego pasują do miejsca gdzie teraz znajduje sie Dorotka, ciężka poezja bo chwile też były beznadziejnie trudne ale w zasadzie nie o tym chciałem tutaj napisać... Jakie to nieszczęście, że groza ukazana w Muzeum Powstania Warszawskiego i ta w poezji Baczyńskiego dotknęła rodziców mojego pokolenia i uzmysławiam sobie, jakie to szczęście, że moje pokolenie nie musiało poczuć tej grozy i tworzyć takiej poezji.
sten2 2008-08-19
Dorotko wspaniale,i Twoja fotka w tle z Baczynskim,tak nalezało Ci się.....pozdrawiam ,no a samo powstanie tyle przelanej krwi młodych ludzi i tyle patriotyzmu...
setulo 2008-08-19
Witam Dorotko , ślicznie wyglądasz i towarzystwo dobre jest ;-)))
martynw 2008-08-19
Witaj.... przypominasz czasy największego heroicznego zrywu Polaków, czasy, męczeństwa i terroru. Masz fotkę z największych Poetów tamtych dni,... dni wypełnione śmiercią, pożogą i walką o godność człowieka....byłam w tym Muzeum.... CZEŚĆ ICH PAMIĘCI
Poległym - Krzysztof Kamil Baczyński
Nocą, gdy ciemność jest jak zwierzę czarne,
stoi cisza jak lęku drgający biały słup.
I żyła śmierci bije: na marne - drży - na marne,
a rano znów się potknę o rozkopany grób.
A dniem stół pusty stoi, za...
martynw 2008-08-19
Niestety cały się nie dodał. szkoda, że admin ograniczył miejsce na posty:(:( pozdrawiam:):)
rosa001 2008-08-19
witam i zgadzam się że ładne zdjęcie a zarazem śliczny uśmiech pozdrawiam życz miłego popołudnia:)
sochaczew 2008-08-19
Witaj Dorotko,... bardzo ładna fotka ...i świetne towarzystwo... miłego popołudnia :)
asia11 2008-08-19
Dorotko ślicznie wyglądasz. Kamil Baczyński to jeden z moich ulubionych poetów..:))
irek1957 2008-08-19
Witam - widzę że czujesz sentyment do Warszawy , często do niej powracasz - pozdrawiam.
piksela 2008-08-19
mój ulubiony poeta.....w liceum się w nim kochałam
dziękuje ci za to zdjęcie....BUZIACZKI....
reniuska 2008-08-19
DOROTKO SWIETNIE WYSZŁAS
idzie noc, więc śpij i o słodkich rzeczach śnij
teraz napiszę kilka słów życzę Tobie miłych snów.
*********......DOBRANOC.......******RENIA
flower08 2008-08-19
Są słowa,których mówić nie należy takie,
których się nie zdradza,
których głebi nic nie zrani,
nie pogubi,nie postrada.
A więc powiem prosto z mostu.
Bo ja wiem,zrozumiesz przecież.
Ja dziękuję i po prostu za to,
że naprawdę jesteś:)))))))))))))))))))
olamax7 2008-08-19
wakacje u Ciebie Dorotko na całego i tylko zazdrościć :) wycieczki,wycieczki i jeszcze raz wycieczki :) pozdrawiam
