(4)
>>> W połowie XIX wieku do Polski zaczęły napływać nowe idee teologiczne, związane z judaizmem reformowanym. Zwolennicy reformy religijnej głosili konieczność odejścia od sztywnych zasad mozaizmu tradycyjnego na rzecz wyznania nowoczesnego, które nie podkreślałoby odrębności religijnej i kulturalnej Żydów. Temu celowi miała służyć zmiana języka liturgii – z hebrajskiego na język narodowy kraju diaspory, a także odwołanie się do obrzędów panujących w kościołach chrześcijańskich, takich jak: śpiew przy akompaniamencie organów, rezygnacja z oddzielania kobiet od mężczyzn, czy brak nakrycia głowy w czasie nabożeństw.
Dla podkreślenia różnic dzielących synagogi reformowane od ortodoksyjnych te pierwsze nazywano Tempel (świątynia).
Na terenach Polski istniały tylko dwie synagogi reformowane - krakowski Tempel przy ul. Miodowej i Wielka Synagoga na Tłomackim w Warszawie.
https://youtu.be/hIPsCqhw_7I
