Brama

Na początku piekła piołun rośnie,
Gorzki i pachnący pełnią lata,
Sroka skrzeczy na strzelistej sośnie,
I drży w słońcu jasna połać świata.

Na początku piekła płynie rzeka,
Srebrna rzeka, a wody ma czyste,
I przepływa chłodem po powiekach,
I odbija wierzbowe liście.

Na początku piekła śmiech dziecięcy,
Ciepło dłoni, czułych słów pieszczota,
I zachodzą tutaj czasem święci,
Na brzeg piekła ze szczerego złota.

strus 2008-04-02

cudnie u Ciebie jak zwykle!:)pozdrawiam serdecznie!:)

ewinek 2008-04-02

piękna ta brama ! Pozdrowienia

brzoza 2008-04-02

...stoi otworem...zaprasza...ja wchodzę...
jest pięknie u Ciebie - pozdrawiam:)

malin 2008-04-02

Czy to piękne zdjęcie jest może uchem igielnym przez które należy się przedostać do bram niebios? Czy może , jak w wierszu tak kusi początek Piekła?
Pozdrawiam Cię Ewuniu.

wildbird 2008-04-02

piękne nasze polskie krajobrazy....i polskie piekiełko tez istnieje...

jowitati 2008-04-02

:))

miki58 2008-04-02

Ciekawy i trafny opis(((__))

jairena 2008-04-02

I tak to jest... piekło sami sobie stwarzamy , niebo sami sobie budujemy, a jedno i drugie w nas głęboko siedzi. Bo jakże możemy radowac się niebem wcześniej nie przeszedłszy piekła. Tylko poprzez kontarsty możemy przeżywać - cierpieć i radowac się. No to Ewo , zaś ukazałaś mi szkiełko i na slowo i na obraz! Kłaniając się , serdecznie dziękuję! :)))

aannaj 2008-04-02

Jeśli tak ma wyglądać skraj piekło,to jak wygląda niebo?? bo jeśli tak to ja chcę do piekła ::))) Jak zawsze pięknymi słowami opisane zdjęcie.Pozdrawiam miłej nocki.