Niech trwa

Ty bądź. Dotknął świt brzegu powiek,
Zniknie zaraz, ledwie otworzę oczy,
Tak trwam, zapadając się w słowie,
W drżeniu liter tuż za mijaniem nocy.

Ty bądź. Minie parada cienia,
Jeszcze tylko lekko wieczór się przegnie,
Spłynie pora taka szara jak ziemia,
Nie wiem-może znów niepotrzebnie,

Bądź tu. Stoję przed pustym oknem,
A traw zieleń skruszyła zima,
Czy sny, przebudzenia-nie dotknę
Tego, czego dawno już nie ma.

jairena 2008-04-26

Ewo! Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam "co autor miał na mysli" ,ale tak sobie dumam, że ja bardzo często( za często ostatnio) ukrywam się w sobie i jak ten whartonowski tata balansuję na granicy... ale zawsze mam alternatywę...Tak myslę,że Ty swoją Opokę masz, ale i niech ten wewnętrzny świat też trwa. Tak zrozumialam, ale nie jestem pewna czy słusznie. I chyba o to chodzi, by nie nie odczytać jednoznacznie.:)) Mnie się bardzo to czytanie podoba, bo czytam już razy kilkanaście:))) ...i jeszcze nieraz czytać będę:))) I za to Ci dziekuję , serdecznie pozdrawiając:)))

aannaj 2008-04-27

Kocham swoje pagórki i rodzinna wies, jak w kazdej są radości i smutki ale to są ludzie ,których znam i którzy mnie znają. Lubię fotografować Ją z każdej strony bo nie umię malować,a namalowała bym obraz pełen miłości ach ludzie jak bociny do swojego gniazda wracają . A ja efkam lubię czytać Twoje wiersz i cenię je za prostotę czyli wiem co czytam ::)))) Pozdrawim miło i słonecznej niedzieli...

jairena 2008-04-29

Witaj Ewo:) pustoć jakaś mnie ogarnia:) zerkam tu i zerkam ...czekam i czekam:) Ni słowa, ni obrazu:)...bez słowa jakaś cisza:) , więc serdecznie pozdrawiam:) i nadal zerkać będę:)