Pięknego wtorku ,takiego jak był dziś:-)

Żyjemy na tyle, na ile istniejemy dla innych ludzi. Jesteśmy podobni do kwiatów ,które pragną rozwinąć pąk, aby ukazać swoje wnętrze, lecz by było to możliwe muszą być otoczone światłem i ciepłem. Być może na tym właśnie polega tajemnica uzdrowienia, iż jesteśmy wzajemnie dla siebie słońcem i kwiatem, który rozkwita w ciepłym spojrzeniu, jasnym uśmiechu, w dobrym słowie, w życzliwym geście, w serdecznym dotyku i akceptacji bliźniego... „

To właśnie ciepło drugiej osoby daje nam siłę do działania, a nawet do życia. To dla drugiej osoby chcemy budzić się rano i zaczynać kolejny dzień. Kim jesteśmy bez rodziny, dzieci, przyjaciół? Samotnikami, egoistami.