Kołysze łodzią fali nurt
Unosząc nas w takt wioseł,
A oto góry w wieńcu chmur
Spotkały nas wyniosłe.
Oczy me, oczy, co was zasmuca?
Sny złote moje, czy znów wrócicie?
Precz stąd śnie, choć jesteś złoty,
Tu też miłość jest i życie.
Johann Wolfgang Goethe
-------------------------------
W muszlę tęsknoty
Zaglądam
I słyszę
Niedopowiedzianą
Nostalgię
Oceanu ...
-------------------------