Pluszcz

A już się bałam, że mi w tym roku góry przelecą koło nosa. Jednak udało się. W prawdzie Tatry powitały nas deszczem i chmurami ale co tam. Skoro wysoko wdrapać się nie mogę to postanowiłam wsadzić nos nieco niżej, w strumyczki.
Wieczorny rekonesans przyniósł nadzieję na udane „pluszczowanie”
Dzień zaczął się wcześnie, mglisto szaro buro i ponuro więc pomarudziłam trochę tocząc bój z kołdrą i poduszką. W końcu mnie te podstępne bestie puściły ale co się namęczyłam to moje.
Pierwszą zasiadkę na pluszcza zrobiłam już na początku strumienia, skoro tam nocowały to pewnością mają tam swój rewir.
Pierwszy niepokojący sygnał wysłał mój zadek, gniotły go niemiłosiernie zimne i mokre kamienie. Drugi równie niemiły przyszedł z kadłubka, zimno mu było. A pluszcza ani widu ani słychu. Bunt na pokładzie zmusił mnie do zmiany miejscówki.
Trochę żwawego marszu i znowu było mi cieplutko a w ucho wpadł znajomy dźwięk. Jest bestyjka trzeba go tylko wypatrzeć i pstryknąć, prościzna. Nic bardziej mylnego. Pluszcz okazał się niezwykle czujnym i płochliwym ptakiem. Zabawa w podchody trwała ładny kilometr. W końcu dopadłam go. Przedzierając się przez łopiany i krzaki w dziwnym pół przysiadzie, starałam się uchwycić moment jego polowania. Prawie mi się udało gdyby nie to, że w kluczowym momencie pierzak paskudny zwiał.
Zawzięłam się, żadna pierzasta kulka na patyczkowatych krzywych łapkach nie będzie mnie wodziła za nos po lodowatym potocku.
Kolejna porcja żwawego marszu pod górę, aż do polany z obozem taternickim. Po drodze spokój i cisza, w końcu zaczęłam tracić nadzieję na udaną fotkę. Od niechcenie rzuciłam okiem na potok, pewna, że pluszcza tam nie zastanę. Niespodzanka! Jest siedzi na kamyku i pięknie pozuje. Padłam plackiem w mokrą trawę. Siatkę już dawno schowałam głęboko do plecaka więc do zamaskowania pozostała mi tylko wielgachna zielona chusta. Przykryłam się tym ustrojstwem najlepiej jak mogłam i zaczęłam mozolne podchody.
Mogę sobie jedynie wyobrazić jak pocieszny był to widok. Z wypiętym zadkiem, niemal pchając po ziemi ciut przytłusty kadłubek, odpychałam się nóżkami w stronę upragnionego pluszcza. Po paru metrach znalazłam się na upatrzonej pozycji a ptaszyna słodka w ogóle nie zwracała na mnie uwagi.
Zadowolona z udanych fotołowów potupałam sobie w góry, przecież skoro dotarłam za pluszczem tak daleko, to grzechem byłoby nie wykorzystać okazji na górskie widoki.

dodane na fotoforum:

• PTASZĘTA
• Ptaki
• Ptaki polskie
• ptaki różne
• Ptaki ptaki ptaki