(2)
Kościół Ewangelicki Marii Panny to najstarszy legnicki kościół farny, jego początki sięgają ponoć II połowy XII wieku, kiedy to Bolesław Wysoki nieopodal zamku wybudował niewielki kościółek. Jeszcze tego samego wieku na jego miejscu stanęła nowa budowla z kamienia.
Ten pierwszy murowany kościół romański był jednonawowy, usadowiony w północno-zachodniej części obecnej świątyni. Jego przebudowa miała miejsce podczas panowania Henryków Śląskich. Wówczas świątynia stała się budowlą bazylikową o trójnawowym korpusie i wydłużonym prezbiterium.
25 maja 1338 roku podczas pożaru miasta, Kościół Mariacki doszczętnie spłonął. Odbudowano go w latach 1362-1386, przekształcając w trójnawową budowlę halową, znacznie większą od poprzedniej. Dalsze prace miały miejsce w połowie XV wieku, kiedy to bryła kościoła zyskała charakter bazyliki, podwyższono też wieżę południową.
W kolejnych wiekach jeszcze kilkakrotnie przebudowywano Kościół Mariacki, co spowodowało nadmierne obciążenie i opadanie budowli, tak więc na początku XX wieku jej ratunkiem zajął się pochodzący z Nadrenii architekt i konserwator obiektów sakralnych Hubert Kratz. 31 maja 1906 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia kościoła, a w czerwcu 1908 roku kościół Marii Panny został całkowicie przekazany do użytku Parafii Ewangelicko-Augsburskiej, w obecności cesarza Wilhelma II.
