Wrocław ul.Traugutta.

Kościół, Klasztor i Szpital Bonifratrów

U zbiegu ulic Pułaskiego i Traugutta nie sposób nie zauważyć smukłego barokowego kościoła Trójcy Świętej. Świątynię na dawnym Przedmieściu Oławskim zbudowano w latach 1714-1722 przy wzniesionym nieco wcześniej szpitalu i stawianym równolegle klasztorze Bonifratrów. Największym walorem zabytku jest doskonale zachowane, oryginalne wyposażenie - w dużej mierze snycerskie dzieło mistrza Thomasa Weissfeldta. W bogato ornamentowanym ołtarzu głównym uwagę zwraca wielki obraz Johanna Georga Schmidta Maria polecająca klasztor opiece św. Trójcy. Warto też baczniej przyjrzeć się ołtarzom bocznym, ambonie i rzeźbie przedstawiającej św. Jana Nepomucena. W antepedium (ozdoba frontu) bocznego ołtarza św. Józefa wstawiono gotycką płytę z ok. 1400 r. z wyrytą sceną Koronacji Marii. Na prawo od wejścia do świątyni wznosi się kompleks barokowych - ale dość skromnych - zabudowań klasztornych. Działa tu słynna przychodnia i ziołowa apteka, oferująca szereg bonifraterskich mikstur. Do klasztoru przylegają barokowe i klasycystyczne zabudowania wielkiego szpitala klinicznego (dawniej szpital Bonifratrów). Całość stanowi unikatowy, najlepiej zachowany i największy tego typu zespół we Wrocławiu. Kolejne dwa zabytkowe kościoły przy ul. Traugutta to niewielka gotycka świątynia św. Łazarza naprzeciw kompleksu bonifraterskiego (nr 54) oraz gotycko-barokowy kościół św. Maurycego (nr 34) nieopodal dawnej Bramy Oławskiej. Bonifratrzy, czyli dobrzy bracia, to zakon założony w I połowie XVI w. przez Portugalczyka, św. Jana Bożego. Od początku działalność bonifratrów koncentrowała się na niesieniu pomocy chorym wszelkich stanów. Ideę tę obrazuje herb zakonu - owoc granatu z krzyżem w koronie. Granat symbolizuje rajski owoc pełen pożywnych ziaren, a zarazem jest alegorią doskonałego chrześcijanina. W Polsce bonifratrzy pojawili się w XVII w., zasłynęli m.in. skutecznym leczeniem króla Zygmunta III Wazy. Do Wrocławia przybyli dopiero w początkach XVIII w., dzięki darowiźnie cesarskiego radcy komory śląskiej, Ludwika Maksymiliana Cocx de Onssela, który przekazał zakonowi część swych ziem za Bramą Oławską. W czasie II wojny światowej zakonnicy, w tajemnicy przed nazistami, zorganizowali w krypcie kościoła klasztornego szpital dla jeńców - rannych lotników sowieckich. Obecnie, po latach utrudnień, z jakimi spotykali się w czasach PRL, znów wypełniają we Wrocławiu swoją misję: prowadzą hospicjum, przychodnię i aptekę.