tfarda 2008-10-06

"Wyspa była inna niż sobie ją wyobrażał. Z samolotu ujrzał postrzępioną bryłę lodu rzuconą na gorące, błękitne morze. Dużo podróżował, ale dotychczas uniknął spotkania z Kretą.

Nie lubił tłoku. Był już początek października i wielki tłum odleciał do chłodnych, jesiennych miast z nietrwałym łupem opalenizny.

Miejscowość leżała na południowo zachodnim wybrzeżu, wciśnięta między skaliste góry. Miał szczęście. To była mała osada, zalążek przyszłej urbanistycznej katastrofy. Już pierwszego dnia, zaledwie kilka kilometrów od domu odnalazł szczątki ruin antycznego miasta. Mimo wszystko jestem w lepszym stanie niż te ruiny - pomyślał. Sprawdził swoją wyobraźnię - nadal potrafił zaludnić pustynne miejsce tłumem z dawnych epok, odbudować domy i ulice. Wracał z gorącym plastrem słońca na twarzy, w upale, który był tu na miejscu."