Jesień na świecie

Za oknami mgła, idę przez park sama
I tylko wiatru wiew lekko buja mnie
Targa włosów pęk jakby falą morze
A ja patrzę w dal widząc barwne zorze
Cóż za cuda wkoło? Jakże piękny świat
Liść za liściem spada,mgła przykrywa sad
Barwią żółtym brązem oczu naszych blask
Budzi zamyślenie dochodzący głos
Z szelestem gonią za darami dzieci
Budzą gdzieś na dębie uśpioną ciszę
A na ławeczce dwóch sędziwych panów
Kapelusze ich mrugają do nieba
Zaledwie chwilkę…, by czasu nie tracić
Nad tym obrazkiem kawka przeleciała
Jakby chciała przypomnieć wszystkim braciom:
Zanim w nastroje smętne zapadniecie
Cieszcie się piękną jesienią na świecie