Wirydarz katedralny został wzniesiony na początku XIV w. To jedyny wirydarz przykatedralny w Polsce. Dawniej były w nim odprawiane nabożeństwa, odbywały się procesje, medytacje i publiczne pokuty. Ze względu na egzotyczną zieleń, która go otacza, stanowi najbardziej cichy i malowniczy zakątek zabudowań katedralnych.
Dzisiejszy wygląd wirydarz przybrał w 1881 r., kiedy to został odrestaurowany. Na jego środku umieszczono granitową chrzcielnicę - studzienkę z XII w. W 1890 r. zostały przeniesione do wirydarza usunięte z posadzki katedralnej płyty nagrobne.