(30)
„Tam wysoko
wśród mroźnego szeptu wiatru
w świście zmęczonego oddechu
w tysiącach skrzących się diamentów
z lodu i śniegu zimy klejnotów
usiądę i się zadumam
nad oczywistością cudu
jakim jest bycia i czucia dar (…)”
(Sebastian Nikiel, fragment)
tonight 2019-11-12
piękno i potęga!
wspaniały widok Gosiu:)
świat jest piękny!
tylko ludzie dużo mniej...
pozdrawiam serdecznie i dużo zdrowia Ci życzę;))
ricky 2020-02-28
Pod niebem na takich wysokościach zapomina się o drobnych niuansach codzienności, człowiek wgapia się w otaczające piękno i nabiera siły...powraca odnowiony z innym spojrzeniem na otaczającą rzeczywistość i to jest cudowne uczucie.
