Posyłam kwiaty - niech powiedzą one
To , czego usta nie mówią stęsknione !
Co w serca mego zostanie skrytości
Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości .
Posyłam kwiaty - niech kielichy skłonią
I prószą srebrną rosą jak łezkami ,
Może uleci z ich najczystszą wonią
Wyraz drżącymi szeptany ustami ,
Może go one ze sobą uniosą
I rzucą razem z woniami i rosą .
Szczęśliwe kwiaty ! im wolno wyrazić
Wszystkie pragnienia i smutki, i trwogi ;
Ich wonne słowa nie mogą obrazić
Dziewicy , choć jej upadną pod nogi ;
Wzgardą im usta nie odpłacą skromne ,
Najwyżej rzekną : " Słyszałem - zapomnę ."
Szczęśliwe kwiaty ! mogą patrzeć śmiałe
I składać życzeń utajonych wiele ,
I śnić o szczęściu jeden dzień słoneczny ...
Zanim z tęsknoty uwiędną serdecznej
/ Adam Asnyk /
dodane na fotoforum: