Błękit i kamień
Cóż się dziwić błękitowi, cóż się dziwić kamieniowi,
Myśmy wszyscy sobie bliscy, myśmy wszyscy jednakowi.
Nasze oczy wypłakane nie zagoją się miłością,
Kamień leży na nizinach, błękit szumi wysokościom,
Wzrok ku górze błękitnieje, kamień w dole kamienieje -
Oto ciemne nasze pieśni, oto wierne nasze dzieje.
Ciepłą dłonią wyrzucony kamień stygnie na błękicie,
Oczy ścielą się po ziemi, rosą ścielą się o świcie,
A ja chodzę pode drzwiami, pode drzwiami zamkniętemi,
I dobijam się do nieba, i dobijam się do ziemi,
I oddaję, wykrzykując ciemnie pieśni bezimienne,
Błękitowi, co błękitne, kamieniowi, co kamienne
Jan Brzechwa
dodane na fotoforum:
agafch 2009-08-09
Miłego wieczorka:)
boxer1 2009-08-09
miłej nocy
barbure 2009-08-09
Dobranoc Grażynko......
maka25 2009-08-10
Podziwiam Cię Grażynko za niesamowitą "kopalnię" świetnych wierszy, które umieszczasz pod ciekawymi fotkami... Tak trzymaj!
DOBRANOC.
barbure 2009-08-10
♥☺♥*♥☺♥* Ż Y C Z Ę ♥☺♥*
☺*♥☺♥*MIŁEGO*☺ ♥☺♥*
☺*♥☺♥*_PONIEDZIAŁKU ☺*♥☺♥*
☺*♥☺♥*POZDRAWIAM ☺*♥☺♥*
☺*♥☺♥*CIEPLUTKO ☺*♥☺♥*
opl47 2009-08-10
Witam serdecznie i zyczę miłego i słonecznego dnia
No i pozdrawiam gorąco