Taki sobie wiersz o ptakach i kwiatach
Rozsiałaś swoje dzieci po świecie, jak nasiona
i niektóre korzenie głęboko zapuściły,
teraz chcesz je przekonać,
że jesteś dobrą matką, by z powrotem wróciły.
Jak ptaki odlatują gdzieś w dalekie krainy,
by przetrwać trudną zimę, gdy szukają jedzenia,
wracają na niziny,
bo tak jest w naturze, tu jest miejsce rodzenia.
Tymczasem lato mija, jedno, drugie… które?
A matki wciąż czekają, zaśniedziałe nadzieją.
Przepowiednie ponure,
zapominają miejsca informacją nieszczerą.
Kwiaty gdzieś kwitną złote
na obcym polu. Wiara
czyni cuda ich płatkom,
kierują je do słońca.
Kochaj nas wszystkich równo,
Ojczyzno nasza, matko,
nikogo nie odtrącaj.
HENRYK.O.
dodane na fotoforum:
maka25 2009-08-26
Piękny jest w tej oczekującej pozie...
A wiersz jak zwykle "na temat". Jestem pełna uznania dla Ciebie Grażynko za niewyczerpaną kopalnię poezji. Tak trzymaj!
Pozdrawiam serdecznie i życzę pięknego dnia.
barbure 2009-08-26
Jaki dostojny ptak
gkoscie 2009-08-26
Ten wiersz jest przepiękny....podziwiam Twoje zainteresowanie poezją...
,sliczny ten samotny ptaszek na zdjęciu,,,
,,,odnosnie psa...dzięki za cytat- wykorzystam go...
gkoscie 2009-08-26
,,,,,wzajemnie....dziękuję...buziaczki,,,
barbure 2009-08-26
Pięknie piszesz do moich zdjęć wierszyki na ten temat........dziękuję ci kochanie