SPOKOJNEGO WIECZORU !!!

WRZOSY

Jesienny spacer tak budujący,
Gdy się odbywa samotnie,
Zmienia w magię wszystko, czego wzrok dotknie.
Chciałoby się wówczas zatrzymać czas,
Zaszyć się w takie wiecznie zielone krzewinki,
I wysłuchać różowoliliowych dzwoneczków nowinki.
Przez jedynaście miesięcy z daleka je omijamy,
Myślami błądząc w innych regimentach.
Poeci ubrali je w płaszcz demona
Może to za sprawą wielkiego Wiliama,
Dla ludzi lęk, dla tych kwiatów gorycz sama.
Tylko pszczoły pracowite za nic mają przesądy,
Zbierają tu ostatnie przed zimą żniwo obfite.
Spotkamy ich całe legiony na wrzosowiskach,
My tam przyglądamy się wrzosom i pszczołom z bliska.
Nasyciwszy oczy, nakarmiwszy duszę,
Wracamy, zostawiając różowe morze innym na łowiska.