(16)
Kościół parafialny Wniebowzięcia NMP w Sieniawie został zbudowany w latach 1719-1749, w stylu barokowym, według projektu G. Spazzia, pierwotnie dla zakonu dominikanów. Zajął miejsce dawnej, drewnianej świątyni, fundowanej przez Mikołaja Hieronima Sieniawskiego. Około 1754 roku do kościoła dobudowano klasztor dominikański.
W 1777 roku spalił się parafialny kościół p.w. Św. Jana Chrzciciela. Do pożaru doszło na pogrzebie austriackiego żołnierza, gdy oddział wojskowy dał pożegnalną salwę, jeden
z nabojów trafił w dach, od którego spłonęła cała świątynia.
Kościół odbudowano staraniem wojewody Augusta Czartoryskiego.
W tym okresie rząd austriacki dokonywał kasacji wielu zakonów, grabiąc ich majątek. W 1778 r. skasowano klasztor Dominikanów, przenosząc zakonników do nowo utworzonego konwentu w Jarosławiu. Równocześnie świątynię po-klasztorną władze austriackie zamieniły na parafialną, zaś kościół p.w. Św. Jana Chrzciciela na cerkiew greko-katolicką.
Podczas I wojny światowej zniszczeniu uległy dach i wnętrze kościoła parafialnego. Remont zakończył się w 1923r.
https://sieniawa.przemyska.pl/kosciol-parafialny/
mibunia 2020-09-28
Obecny wygląd krypta zawdzięcza remontowi przeprowadzonemu za rosyjskie fundusze. W 2002 roku grupa dyplomatów rosyjskich, będąca z wizytą w Sieniawie, odwiedziła miejsce spoczynku księcia Adama Jerzego Czartoryskiego, rosyjskiego ministra spraw zagranicznych w latach 1804 – 1806. I wówczas zapadła decyzja o pomocy. Nie tylko wyremontowano kryptę, ale teren wokół kościoła (ścięto stare drzewa, wykonano chodniki oraz posadzono trawę z rolki)...to jest zagadką:))))
