Żonkil kwiat wesoły,
otwiera swój kwiat, jakby chciał
łagodzić wszystkie waśnie i spory.
A przecież sam jest taki delikatny,
lubiany i w koło rozsiewa swoją wesołość.
Potrafi swoją radością
zjednać przyjaciół
rosnących obok niego!
Lubi swobodę i zauroczy kazdego,
kto go dotknie i doceni.
Kocha chwilę w roku
która pozwala mu zakwitnąć.
Czasem zamienia się w bunt
- długo nie rozkwita!
Chowając się w pąku.
Jest nieprzewidywalny, łacząc się,
w różne style kształtów swych płatków.
W swej pełnej krasie zachowuje się
jak tancerka na swej łodydze
tańcząc na wietrze.
Zachowując swą grację
i piękną żółtą barwę,
która w porannej rosie,
pierwszych promieniach słońca,
lśni , jakby był cały ze złota.
/a - w/.
mazur00 2012-03-18
Bujne pąki
rozchyliły płatki
i tulę z czułością
jak do serca matki