Pani Wiosna

zima resztkami zalega na polach
próbuje zwrócić na siebie uwagę
nocnymi przymrozkami nas straszy
a tuż za rogiem z ukrycia
blaskiem słońca pani wiosna nas opromieni

galopuje krokiem tanecznym
rozwianymi włosami uśmiechem na twarzy
wplata swe złote pasma w kwiaty słonecznika
delikatnie niczym tchnienie wietrzyka
swymi dłońmi budzi przyrodę do życia

idzie wiosna naprzeciw nam
po drodze swym oddechem
drzewa i listki serdecznie wita
trawa zielona niczym jej włosy
beztrosko na wietrze trzepoczą

zwiewną sukienkę przywdziała
mokra u dołu od porannej rosy
spojrzała tak pięknie na promyki słońca
wiosennym radosnym śpiewem
do siebie nawołuje skowronki
człowieka tak błogo otula
tylko ziewnąć i romantycznie odpłynąć

astreja