Fantasy po polsku i Sapkowskiego gry
z konwencją...a chodzi o Śnieżkę


Baśń o Królewnie Snieżce, znana z
dzieł braci Jacoba i Wilhelma Grimmów, chociaż z latwością można tu
odnaleźć także nawiązania np. do Śpiącej Królewny (Charles Perrault).
I jest w tej opowieści zła macocha, wygnana królewna, zatrute
jabłko, magiczne zwierciadlo, krasnoludki, szlachetny królewicz. Ale
królewicze (wiaśnie w liczbie mnogiej) są idiotami, ojco-i bratobójcami;
czarodziej i macocha każą zabić królewnę, ponieważ ma
jakoby być mutantem o zbrodniczych skłonnościach; udaje jej się uciec tylko dlatego, że zbir, który miał ją zabić, zgwałcil a ona go
podczas gwaltu zamordowala; żyla potem z siedmioma gnomami, któ-
rym znudzila sie praca w kopalni i zaczęły napadać na podróżnych;
pokłóciwszy sie przy podziale lupu, wyrżnęły się nawzajem. Królewna
kłamie, zabija, kradnie, klnie jak szewc, a jej ulubionym zajeciem
jest nabijanie jeńców na pal, dlatego ma przydomek \\\"Dzierzba\\\";
jedyną oznaką jej królewskiego pochodzenia są batystowe majtki.
Chce sie zemścić na czarodzieju (macocha juz nie zyje): \\\"urwe [mu]
głowę, a może przedtem obie nogi, to sie zobaczy\\\"\\\" — mówi. Nie ma
w niej nic z baśniowej postaci: jest kobietą owładniętą żądzą zemsty
na tych, którzy pozbawili dziecinstwa, rodziny, dziedzictwa i zepchneli
do rynsztoka. W rozmowie z czarodziejem Stregeborem,
współwinnym owego upodlenia Królewny Sniezki , Geralt, komentuje
ironicznie jego wypowiedzi, polemizuje jednocześnie z wieloma
stereotypami, sprowadzając piękną baśń o czystej dzieweczce i jej
prześladowcach do realistycznego wymiaru: walki o wladzy, sukcesje,
vendetty, palacowych intryg, polityki...