(7)
✍️...przedwojenna komedia filmowa📽🎞 ze Szczepciem i Tońciem...>>>😂
Kiedy występowali, „odkładano karty przy brydżu, przerywano seanse spirytystyczne, narzeczeni przestawali się całować, a dzieci odmawiały udania się na spoczynek”. Takiego sukcesu, jaki odnieśli ci artyści, do dzisiaj chyba nikt nie powtórzył.
Tońcio - Łyczakowski adwokat Henryk Vogelfänger
Szczepcio - z dzielnicy Gródeckiej, czyli Kazimierz Wajda .
Wajda, czyli Szczepcio, urodził się niedaleko kościoła św. Elżbiety, nawiązującego do wiedeńskiej katedry świętego Szczepana, natomiast Vogelfänger, czyli Tońcio, przyszedł na świat w parafii św. Antoniego. Obaj byli poczciwymi, dobrodusznymi batiarami, ale wyraźnie się od siebie różnili.Szczepcio był wygadanym, pewnym siebie i wszystkowiedzącym samochwałą, natomiast Tońcio – potulnym, naiwnym i zagubionym „durnym pomidorem”. Potrafił jednak niespodziewanym pytaniem zaskoczyć Szczepcia i zbić go z pantałyku. Łączyła ich natomiast dobroć, tkliwość i „gołębie wprost serce, krótko mówiąc: »serce batiara«” .
W czasie wojny występowali w Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie jako „Czołówka Teatralna Wojska Polskiego nr 1”.
Po zakończeniu II wojny światowej Kazimierz Wajda powrócił do kraju i nadal pracował w Polskim Radiu aż do przedwczesnej śmierci w 1955 roku. Henryk Vogelfänger został nauczycielem łaciny i podstaw prawa w Republice Południowej Afryki i Wielkiej Brytanii, jednak w 1988 roku wrócił do Polski, by umrzeć tu dwa lata później.
https://www.youtube.com/watch?v=x2GkIgcxQD4
powstał też polski film fabularny Serce batiara – fabularny z początku lutego 1939, trzecia część przygód lwowskich batiarów, „Szczepka” i „Tońka”.
Film został ukończony przed wybuchem II wojny światowej, lecz gotowy negatyw spłonął podczas bombardowania Warszawy we wrześniu 1939, ocalały jedynie cztery ujęcia i ścieżka dźwiękowa.
Podaję link do tej ścieżki:
https://www.youtube.com/watch?v=uoJVs_Ga-LM
dodane na fotoforum:
